MissMooToo

คู่นี้ จะรีบไปไหน อิ อิ
 

 

 

 

 

มาแว้ว เอามาแค่ บางส่วน เดี๋ยวจซ้า กันมากไป อิ อิ ตามชมเต็ม ๆ ในนี้ครับ
 
https://www.facebook.com/sks.teacher/media_set?set=a.610456832329491.1073741867.100000955388260&type=1
 
เริ่มเลยภาพแรก อิ อิ
 

 

 

 

 

อยากได้หมวกๆ

ขอบคุณอาจารย์มาตรและทีมงาน FD Lopburi มากๆค่ะ

เตรียมงาน ซื้อของบริจาคและแพคของลงถุงครับ

 







[/url]

ผ่านไปแล้วสำหรับงานบุญเล็ก ๆ  จากการเริ่มต้นของสมาชิก 2 บ้าน "ออกทะเล และ ลพบุรี"
 
"SGC/CCTH & FD LOPBURI FAMILY"
 
และสายธารแห่งศรัทธาจากพี่น้องทุกคนในซีวิคลับไทยแลนด์ดอทคอม และที่มาจากทุก ๆ ส่วน(ที่ไม่อาจกล่าวได้หมด)
 
ที่ได้ร่วมสมทบทุนบริจาคทุนทรัพย์ ได้มาร่วมกิจกรรม ได้ส่งแรงใจ
 
ให้งานนี้สำเร็จลงได้
 
ในนามของ "SGC/CCTH & FD LOPBURI FAMILY"
 
ขอถือโอกาสนี้ขอบพระคุณจากใจจริง
 
ขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งสักิด์สิทธิ์ทั้งหลายที่ท่านเคารพนับถือ
 
โปรดดลบันดาลให้ทุกท่านที่มีจิตอันเป็นกุศลครั้งนี้
 
ประสบแต่ความสุขความเจริญ คิดหวังสิ่งใดที่เป็นสิ่งประเสริฐขอให้สมความปรารถนาครับ
 
(สาธุดัง ๆ กุศลแรงจร้า)
 
สรุปบัญชีแบบคนคณิตศาสตร์ บวกเข้าลบออก 
 

 

เอกสาร ใบเสร็จรับเงิน ใบรับบริจาค
 
 

ซื้อของบริจาค (ได้ของแถมเป็นซอส 1 ขวด 555)

 

มาดูอะไรมั่ว ๆ ของผมกัน ไม่รุอะไรบ้าง 555 แต่ทั้งหมดทั้งมวลก็เพื่องานนี้ครับ

 

เริ่มที่สมุดบันทึก

 









 

ซองรับบริจาค

ขอบคุณมากค่ะ เพ่หมี

รออยู่น๊า...

 

รออยู่น๊า...

 

รออยู่น๊า...

 

อยากรู้มะพีคิดไร?!
พีให้ความสำคัญกับออกทะเลมากที่สุด ไม่รู้ว่าพรหมลิขิตหรือฟ้าพิโรธที่ทำให้วันนั้นพีเข้ามาทักทายกับชาวเรือ ทั้งๆที่พีก็ไปทักทุกๆสำนัก มีการตอบรับพีต่างกัลไป แต่พีเลือกที่จะมาคุยกับชาวเล (ยอมรับว่าตอนแรกๆก็แอบตกใจเบาๆกับโคนม นึกว่าหลุดเข้ามาในกรมปศุสัตว์) พอมารู้สึกตัวอีกทีก็หน้าที่600แล้ว งงมาก (แค่พีไปทะเลแล้วแบตหมด ต้องเล้งข้าวต้มด้วย[คิดในใจ]) แต่พอวันและเวลาผ่านพ้นไป เราก็ได้รู้จักกัลมากขึ้น ได้ทำกิจกรรมหรือเจอกัลงานบุญที่ผ่านมา ทำให้พีรู้สึกว่านี่คือบ้านอีกหลังที่พีจะเปนตัวของตัวเอง และถึงแม้ในช่วงเวลา1ปีที่ผ่านมาเน้ เราเจอคลื่นลมหรือพายุถาโถมเข้าใส่ เราก็ฟันฟ่าปัญหาจุกจิกหมอ*เหล่านั้นมาได้ พีรู้สึกว่าคุยกับชาวเรือแล้วพีสบายใจ ไม่ต้องแอ๊บ ไม่ต้องสร้างภาพ พีก็อยู่ได้ จนมาถึงวันที่พวกเราชาวเรือจะได้ทำบุญร่วมกัลครบรอบ1ปี พีดีใจมากนะคะ พีอยากให้ชาวเรือมาร่วมทำบุญเนื่องในโอกาสครบรอบ1ปี ถือเป็นวาระดิถีอันดีมากถึงมากที่สุด ทั้งเน้พีขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้พีมาเจอเรือลำเน้ ขอบคุณเพ่น้องชาวเรือที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัลมา ขอบคุณทุกคนที่มอบความรู้สึกดีๆให้กัลและกัล และพีต้องขอโทดมา ณ ที่เน้หากพีทำตัวไม่น่ารัก แต่พีอยากจะบอกว่า "พีรักทุกคน และ ทุกคนคือครอบครัวของพี"

อยากรู้มะพีคิดไร?!
พีให้ความสำคัญกับออกทะเลมากที่สุด ไม่รู้ว่าพรหมลิขิตหรือฟ้าพิโรธที่ทำให้วันนั้นพีเข้ามาทักทายกับชาวเรือ ทั้งๆที่พีก็ไปทักทุกๆสำนัก มีการตอบรับพีต่างกัลไป แต่พีเลือกที่จะมาคุยกับชาวเล (ยอมรับว่าตอนแรกๆก็แอบตกใจเบาๆกับโคนม นึกว่าหลุดเข้ามาในกรมปศุสัตว์) พอมารู้สึกตัวอีกทีก็หน้าที่600แล้ว งงมาก (แค่พีไปทะเลแล้วแบตหมด ต้องเล้งข้าวต้มด้วย[คิดในใจ]) แต่พอวันและเวลาผ่านพ้นไป เราก็ได้รู้จักกัลมากขึ้น ได้ทำกิจกรรมหรือเจอกัลงานบุญที่ผ่านมา ทำให้พีรู้สึกว่านี่คือบ้านอีกหลังที่พีจะเปนตัวของตัวเอง และถึงแม้ในช่วงเวลา1ปีที่ผ่านมาเน้ เราเจอคลื่นลมหรือพายุถาโถมเข้าใส่ เราก็ฟันฟ่าปัญหาจุกจิกหมอ*เหล่านั้นมาได้ พีรู้สึกว่าคุยกับชาวเรือแล้วพีสบายใจ ไม่ต้องแอ๊บ ไม่ต้องสร้างภาพ พีก็อยู่ได้ จนมาถึงวันที่พวกเราชาวเรือจะได้ทำบุญร่วมกัลครบรอบ1ปี พีดีใจมากนะคะ พีอยากให้ชาวเรือมาร่วมทำบุญเนื่องในโอกาสครบรอบ1ปี ถือเป็นวาระดิถีอันดีมากถึงมากที่สุด ทั้งเน้พีขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้พีมาเจอเรือลำเน้ ขอบคุณเพ่น้องชาวเรือที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัลมา ขอบคุณทุกคนที่มอบความรู้สึกดีๆให้กัลและกัล และพีต้องขอโทดมา ณ ที่เน้หากพีทำตัวไม่น่ารัก แต่พีอยากจะบอกว่า "พีรักทุกคน และ ทุกคนคือครอบครัวของพี"

อยากรู้มะพีคิดไร?!
พีให้ความสำคัญกับออกทะเลมากที่สุด ไม่รู้ว่าพรหมลิขิตหรือฟ้าพิโรธที่ทำให้วันนั้นพีเข้ามาทักทายกับชาวเรือ ทั้งๆที่พีก็ไปทักทุกๆสำนัก มีการตอบรับพีต่างกัลไป แต่พีเลือกที่จะมาคุยกับชาวเล (ยอมรับว่าตอนแรกๆก็แอบตกใจเบาๆกับโคนม นึกว่าหลุดเข้ามาในกรมปศุสัตว์) พอมารู้สึกตัวอีกทีก็หน้าที่600แล้ว งงมาก (แค่พีไปทะเลแล้วแบตหมด ต้องเล้งข้าวต้มด้วย[คิดในใจ]) แต่พอวันและเวลาผ่านพ้นไป เราก็ได้รู้จักกัลมากขึ้น ได้ทำกิจกรรมหรือเจอกัลงานบุญที่ผ่านมา ทำให้พีรู้สึกว่านี่คือบ้านอีกหลังที่พีจะเปนตัวของตัวเอง และถึงแม้ในช่วงเวลา1ปีที่ผ่านมาเน้ เราเจอคลื่นลมหรือพายุถาโถมเข้าใส่ เราก็ฟันฟ่าปัญหาจุกจิกหมอ*เหล่านั้นมาได้ พีรู้สึกว่าคุยกับชาวเรือแล้วพีสบายใจ ไม่ต้องแอ๊บ ไม่ต้องสร้างภาพ พีก็อยู่ได้ จนมาถึงวันที่พวกเราชาวเรือจะได้ทำบุญร่วมกัลครบรอบ1ปี พีดีใจมากนะคะ พีอยากให้ชาวเรือมาร่วมทำบุญเนื่องในโอกาสครบรอบ1ปี ถือเป็นวาระดิถีอันดีมากถึงมากที่สุด ทั้งเน้พีขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้พีมาเจอเรือลำเน้ ขอบคุณเพ่น้องชาวเรือที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัลมา ขอบคุณทุกคนที่มอบความรู้สึกดีๆให้กัลและกัล และพีต้องขอโทดมา ณ ที่เน้หากพีทำตัวไม่น่ารัก แต่พีอยากจะบอกว่า "พีรักทุกคน และ ทุกคนคือครอบครัวของพี"

แปรงฟันก่องแล้วค่อยมาจุ๊ฟได้มิเคอะ?! กลัวงี้หล่ะค่ะ พีมีแต่คนรัก เพราะคนเกลียดพี พีไม่รู้ ช่างแม่*มาเลยเพ่หมอ ให้ไวๆ โอกาสทอง!!!น้ำตาไหลอ่าโอเคร แต่ถ้าน้ำหมากนี่xxx 
ปู่จ๋า มาโอ๋กัลน๊า โอ๋กัลหาเรื่องหนีแฟนเท่วสินะ หึหึมันไม่มีวันนั้นหรอกค่ะอาจารย์ เพราะ อาจารย์ใช้คำว่า "ถ้า" ฮี่ๆนางคนเน้ชาติที่แล้วนางคงถวายหลอดไฟชัวร์ นีออนซะ!!!

แปรงฟันก่องแล้วค่อยมาจุ๊ฟได้มิเคอะ?! กลัวงี้หล่ะค่ะ พีมีแต่คนรัก เพราะคนเกลียดพี พีไม่รู้ ช่างแม่*มาเลยเพ่หมอ ให้ไวๆ โอกาสทอง!!!น้ำตาไหลอ่าโอเคร แต่ถ้าน้ำหมากนี่xxx 
ปู่จ๋า มาโอ๋กัลน๊า โอ๋กัลหาเรื่องหนีแฟนเท่วสินะ หึหึมันไม่มีวันนั้นหรอกค่ะอาจารย์ เพราะ อาจารย์ใช้คำว่า "ถ้า" ฮี่ๆนางคนเน้ชาติที่แล้วนางคงถวายหลอดไฟชัวร์ นีออนซะ!!!

อยากรู้มะพีคิดไร?!
พีให้ความสำคัญกับออกทะเลมากที่สุด ไม่รู้ว่าพรหมลิขิตหรือฟ้าพิโรธที่ทำให้วันนั้นพีเข้ามาทักทายกับชาวเรือ ทั้งๆที่พีก็ไปทักทุกๆสำนัก มีการตอบรับพีต่างกัลไป แต่พีเลือกที่จะมาคุยกับชาวเล (ยอมรับว่าตอนแรกๆก็แอบตกใจเบาๆกับโคนม นึกว่าหลุดเข้ามาในกรมปศุสัตว์) พอมารู้สึกตัวอีกทีก็หน้าที่600แล้ว งงมาก (แค่พีไปทะเลแล้วแบตหมด ต้องเล้งข้าวต้มด้วย[คิดในใจ]) แต่พอวันและเวลาผ่านพ้นไป เราก็ได้รู้จักกัลมากขึ้น ได้ทำกิจกรรมหรือเจอกัลงานบุญที่ผ่านมา ทำให้พีรู้สึกว่านี่คือบ้านอีกหลังที่พีจะเปนตัวของตัวเอง และถึงแม้ในช่วงเวลา1ปีที่ผ่านมาเน้ เราเจอคลื่นลมหรือพายุถาโถมเข้าใส่ เราก็ฟันฟ่าปัญหาจุกจิกหมอ*เหล่านั้นมาได้ พีรู้สึกว่าคุยกับชาวเรือแล้วพีสบายใจ ไม่ต้องแอ๊บ ไม่ต้องสร้างภาพ พีก็อยู่ได้ จนมาถึงวันที่พวกเราชาวเรือจะได้ทำบุญร่วมกัลครบรอบ1ปี พีดีใจมากนะคะ พีอยากให้ชาวเรือมาร่วมทำบุญเนื่องในโอกาสครบรอบ1ปี ถือเป็นวาระดิถีอันดีมากถึงมากที่สุด ทั้งเน้พีขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้พีมาเจอเรือลำเน้ ขอบคุณเพ่น้องชาวเรือที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัลมา ขอบคุณทุกคนที่มอบความรู้สึกดีๆให้กัลและกัล และพีต้องขอโทดมา ณ ที่เน้หากพีทำตัวไม่น่ารัก แต่พีอยากจะบอกว่า "พีรักทุกคน และ ทุกคนคือครอบครัวของพี"

อยากรู้มะพีคิดไร?!
พีให้ความสำคัญกับออกทะเลมากที่สุด ไม่รู้ว่าพรหมลิขิตหรือฟ้าพิโรธที่ทำให้วันนั้นพีเข้ามาทักทายกับชาวเรือ ทั้งๆที่พีก็ไปทักทุกๆสำนัก มีการตอบรับพีต่างกัลไป แต่พีเลือกที่จะมาคุยกับชาวเล (ยอมรับว่าตอนแรกๆก็แอบตกใจเบาๆกับโคนม นึกว่าหลุดเข้ามาในกรมปศุสัตว์) พอมารู้สึกตัวอีกทีก็หน้าที่600แล้ว งงมาก (แค่พีไปทะเลแล้วแบตหมด ต้องเล้งข้าวต้มด้วย[คิดในใจ]) แต่พอวันและเวลาผ่านพ้นไป เราก็ได้รู้จักกัลมากขึ้น ได้ทำกิจกรรมหรือเจอกัลงานบุญที่ผ่านมา ทำให้พีรู้สึกว่านี่คือบ้านอีกหลังที่พีจะเปนตัวของตัวเอง และถึงแม้ในช่วงเวลา1ปีที่ผ่านมาเน้ เราเจอคลื่นลมหรือพายุถาโถมเข้าใส่ เราก็ฟันฟ่าปัญหาจุกจิกหมอ*เหล่านั้นมาได้ พีรู้สึกว่าคุยกับชาวเรือแล้วพีสบายใจ ไม่ต้องแอ๊บ ไม่ต้องสร้างภาพ พีก็อยู่ได้ จนมาถึงวันที่พวกเราชาวเรือจะได้ทำบุญร่วมกัลครบรอบ1ปี พีดีใจมากนะคะ พีอยากให้ชาวเรือมาร่วมทำบุญเนื่องในโอกาสครบรอบ1ปี ถือเป็นวาระดิถีอันดีมากถึงมากที่สุด ทั้งเน้พีขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้พีมาเจอเรือลำเน้ ขอบคุณเพ่น้องชาวเรือที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัลมา ขอบคุณทุกคนที่มอบความรู้สึกดีๆให้กัลและกัล และพีต้องขอโทดมา ณ ที่เน้หากพีทำตัวไม่น่ารัก แต่พีอยากจะบอกว่า "พีรักทุกคน และ ทุกคนคือครอบครัวของพี"

อยากรู้มะพีคิดไร?!
พีให้ความสำคัญกับออกทะเลมากที่สุด ไม่รู้ว่าพรหมลิขิตหรือฟ้าพิโรธที่ทำให้วันนั้นพีเข้ามาทักทายกับชาวเรือ ทั้งๆที่พีก็ไปทักทุกๆสำนัก มีการตอบรับพีต่างกัลไป แต่พีเลือกที่จะมาคุยกับชาวเล (ยอมรับว่าตอนแรกๆก็แอบตกใจเบาๆกับโคนม นึกว่าหลุดเข้ามาในกรมปศุสัตว์) พอมารู้สึกตัวอีกทีก็หน้าที่600แล้ว งงมาก (แค่พีไปทะเลแล้วแบตหมด ต้องเล้งข้าวต้มด้วย[คิดในใจ]) แต่พอวันและเวลาผ่านพ้นไป เราก็ได้รู้จักกัลมากขึ้น ได้ทำกิจกรรมหรือเจอกัลงานบุญที่ผ่านมา ทำให้พีรู้สึกว่านี่คือบ้านอีกหลังที่พีจะเปนตัวของตัวเอง และถึงแม้ในช่วงเวลา1ปีที่ผ่านมาเน้ เราเจอคลื่นลมหรือพายุถาโถมเข้าใส่ เราก็ฟันฟ่าปัญหาจุกจิกหมอ*เหล่านั้นมาได้ พีรู้สึกว่าคุยกับชาวเรือแล้วพีสบายใจ ไม่ต้องแอ๊บ ไม่ต้องสร้างภาพ พีก็อยู่ได้ จนมาถึงวันที่พวกเราชาวเรือจะได้ทำบุญร่วมกัลครบรอบ1ปี พีดีใจมากนะคะ พีอยากให้ชาวเรือมาร่วมทำบุญเนื่องในโอกาสครบรอบ1ปี ถือเป็นวาระดิถีอันดีมากถึงมากที่สุด ทั้งเน้พีขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้พีมาเจอเรือลำเน้ ขอบคุณเพ่น้องชาวเรือที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัลมา ขอบคุณทุกคนที่มอบความรู้สึกดีๆให้กัลและกัล และพีต้องขอโทดมา ณ ที่เน้หากพีทำตัวไม่น่ารัก แต่พีอยากจะบอกว่า "พีรักทุกคน และ ทุกคนคือครอบครัวของพี"

อยากรู้มะพีคิดไร?!
พีให้ความสำคัญกับออกทะเลมากที่สุด ไม่รู้ว่าพรหมลิขิตหรือฟ้าพิโรธที่ทำให้วันนั้นพีเข้ามาทักทายกับชาวเรือ ทั้งๆที่พีก็ไปทักทุกๆสำนัก มีการตอบรับพีต่างกัลไป แต่พีเลือกที่จะมาคุยกับชาวเล (ยอมรับว่าตอนแรกๆก็แอบตกใจเบาๆกับโคนม นึกว่าหลุดเข้ามาในกรมปศุสัตว์) พอมารู้สึกตัวอีกทีก็หน้าที่600แล้ว งงมาก (แค่พีไปทะเลแล้วแบตหมด ต้องเล้งข้าวต้มด้วย[คิดในใจ]) แต่พอวันและเวลาผ่านพ้นไป เราก็ได้รู้จักกัลมากขึ้น ได้ทำกิจกรรมหรือเจอกัลงานบุญที่ผ่านมา ทำให้พีรู้สึกว่านี่คือบ้านอีกหลังที่พีจะเปนตัวของตัวเอง และถึงแม้ในช่วงเวลา1ปีที่ผ่านมาเน้ เราเจอคลื่นลมหรือพายุถาโถมเข้าใส่ เราก็ฟันฟ่าปัญหาจุกจิกหมอ*เหล่านั้นมาได้ พีรู้สึกว่าคุยกับชาวเรือแล้วพีสบายใจ ไม่ต้องแอ๊บ ไม่ต้องสร้างภาพ พีก็อยู่ได้ จนมาถึงวันที่พวกเราชาวเรือจะได้ทำบุญร่วมกัลครบรอบ1ปี พีดีใจมากนะคะ พีอยากให้ชาวเรือมาร่วมทำบุญเนื่องในโอกาสครบรอบ1ปี ถือเป็นวาระดิถีอันดีมากถึงมากที่สุด ทั้งเน้พีขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้พีมาเจอเรือลำเน้ ขอบคุณเพ่น้องชาวเรือที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัลมา ขอบคุณทุกคนที่มอบความรู้สึกดีๆให้กัลและกัล และพีต้องขอโทดมา ณ ที่เน้หากพีทำตัวไม่น่ารัก แต่พีอยากจะบอกว่า "พีรักทุกคน และ ทุกคนคือครอบครัวของพี"

อยากรู้มะพีคิดไร?!
พีให้ความสำคัญกับออกทะเลมากที่สุด ไม่รู้ว่าพรหมลิขิตหรือฟ้าพิโรธที่ทำให้วันนั้นพีเข้ามาทักทายกับชาวเรือ ทั้งๆที่พีก็ไปทักทุกๆสำนัก มีการตอบรับพีต่างกัลไป แต่พีเลือกที่จะมาคุยกับชาวเล (ยอมรับว่าตอนแรกๆก็แอบตกใจเบาๆกับโคนม นึกว่าหลุดเข้ามาในกรมปศุสัตว์) พอมารู้สึกตัวอีกทีก็หน้าที่600แล้ว งงมาก (แค่พีไปทะเลแล้วแบตหมด ต้องเล้งข้าวต้มด้วย[คิดในใจ]) แต่พอวันและเวลาผ่านพ้นไป เราก็ได้รู้จักกัลมากขึ้น ได้ทำกิจกรรมหรือเจอกัลงานบุญที่ผ่านมา ทำให้พีรู้สึกว่านี่คือบ้านอีกหลังที่พีจะเปนตัวของตัวเอง และถึงแม้ในช่วงเวลา1ปีที่ผ่านมาเน้ เราเจอคลื่นลมหรือพายุถาโถมเข้าใส่ เราก็ฟันฟ่าปัญหาจุกจิกหมอ*เหล่านั้นมาได้ พีรู้สึกว่าคุยกับชาวเรือแล้วพีสบายใจ ไม่ต้องแอ๊บ ไม่ต้องสร้างภาพ พีก็อยู่ได้ จนมาถึงวันที่พวกเราชาวเรือจะได้ทำบุญร่วมกัลครบรอบ1ปี พีดีใจมากนะคะ พีอยากให้ชาวเรือมาร่วมทำบุญเนื่องในโอกาสครบรอบ1ปี ถือเป็นวาระดิถีอันดีมากถึงมากที่สุด ทั้งเน้พีขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้พีมาเจอเรือลำเน้ ขอบคุณเพ่น้องชาวเรือที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัลมา ขอบคุณทุกคนที่มอบความรู้สึกดีๆให้กัลและกัล และพีต้องขอโทดมา ณ ที่เน้หากพีทำตัวไม่น่ารัก แต่พีอยากจะบอกว่า "พีรักทุกคน และ ทุกคนคือครอบครัวของพี"

อยากรู้มะพีคิดไร?!
พีให้ความสำคัญกับออกทะเลมากที่สุด ไม่รู้ว่าพรหมลิขิตหรือฟ้าพิโรธที่ทำให้วันนั้นพีเข้ามาทักทายกับชาวเรือ ทั้งๆที่พีก็ไปทักทุกๆสำนัก มีการตอบรับพีต่างกัลไป แต่พีเลือกที่จะมาคุยกับชาวเล (ยอมรับว่าตอนแรกๆก็แอบตกใจเบาๆกับโคนม นึกว่าหลุดเข้ามาในกรมปศุสัตว์) พอมารู้สึกตัวอีกทีก็หน้าที่600แล้ว งงมาก (แค่พีไปทะเลแล้วแบตหมด ต้องเล้งข้าวต้มด้วย[คิดในใจ]) แต่พอวันและเวลาผ่านพ้นไป เราก็ได้รู้จักกัลมากขึ้น ได้ทำกิจกรรมหรือเจอกัลงานบุญที่ผ่านมา ทำให้พีรู้สึกว่านี่คือบ้านอีกหลังที่พีจะเปนตัวของตัวเอง และถึงแม้ในช่วงเวลา1ปีที่ผ่านมาเน้ เราเจอคลื่นลมหรือพายุถาโถมเข้าใส่ เราก็ฟันฟ่าปัญหาจุกจิกหมอ*เหล่านั้นมาได้ พีรู้สึกว่าคุยกับชาวเรือแล้วพีสบายใจ ไม่ต้องแอ๊บ ไม่ต้องสร้างภาพ พีก็อยู่ได้ จนมาถึงวันที่พวกเราชาวเรือจะได้ทำบุญร่วมกัลครบรอบ1ปี พีดีใจมากนะคะ พีอยากให้ชาวเรือมาร่วมทำบุญเนื่องในโอกาสครบรอบ1ปี ถือเป็นวาระดิถีอันดีมากถึงมากที่สุด ทั้งเน้พีขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้พีมาเจอเรือลำเน้ ขอบคุณเพ่น้องชาวเรือที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัลมา ขอบคุณทุกคนที่มอบความรู้สึกดีๆให้กัลและกัล และพีต้องขอโทดมา ณ ที่เน้หากพีทำตัวไม่น่ารัก แต่พีอยากจะบอกว่า "พีรักทุกคน และ ทุกคนคือครอบครัวของพี"

อยากรู้มะพีคิดไร?!
พีให้ความสำคัญกับออกทะเลมากที่สุด ไม่รู้ว่าพรหมลิขิตหรือฟ้าพิโรธที่ทำให้วันนั้นพีเข้ามาทักทายกับชาวเรือ ทั้งๆที่พีก็ไปทักทุกๆสำนัก มีการตอบรับพีต่างกัลไป แต่พีเลือกที่จะมาคุยกับชาวเล (ยอมรับว่าตอนแรกๆก็แอบตกใจเบาๆกับโคนม นึกว่าหลุดเข้ามาในกรมปศุสัตว์) พอมารู้สึกตัวอีกทีก็หน้าที่600แล้ว งงมาก (แค่พีไปทะเลแล้วแบตหมด ต้องเล้งข้าวต้มด้วย[คิดในใจ]) แต่พอวันและเวลาผ่านพ้นไป เราก็ได้รู้จักกัลมากขึ้น ได้ทำกิจกรรมหรือเจอกัลงานบุญที่ผ่านมา ทำให้พีรู้สึกว่านี่คือบ้านอีกหลังที่พีจะเปนตัวของตัวเอง และถึงแม้ในช่วงเวลา1ปีที่ผ่านมาเน้ เราเจอคลื่นลมหรือพายุถาโถมเข้าใส่ เราก็ฟันฟ่าปัญหาจุกจิกหมอ*เหล่านั้นมาได้ พีรู้สึกว่าคุยกับชาวเรือแล้วพีสบายใจ ไม่ต้องแอ๊บ ไม่ต้องสร้างภาพ พีก็อยู่ได้ จนมาถึงวันที่พวกเราชาวเรือจะได้ทำบุญร่วมกัลครบรอบ1ปี พีดีใจมากนะคะ พีอยากให้ชาวเรือมาร่วมทำบุญเนื่องในโอกาสครบรอบ1ปี ถือเป็นวาระดิถีอันดีมากถึงมากที่สุด ทั้งเน้พีขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้พีมาเจอเรือลำเน้ ขอบคุณเพ่น้องชาวเรือที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัลมา ขอบคุณทุกคนที่มอบความรู้สึกดีๆให้กัลและกัล และพีต้องขอโทดมา ณ ที่เน้หากพีทำตัวไม่น่ารัก แต่พีอยากจะบอกว่า "พีรักทุกคน และ ทุกคนคือครอบครัวของพี"