ken_style

คิดถึงม่อนจองเลย หินก้อนนี้อยุ่ตรงไหนหว่า นึกไม่ออก

ใช่ครับผม

บังเอิญขับรถกลับจากพม่า ผ่านมาแถววัดท่าขนุน ทองผาภูมิ เห็นมีงานทอดกฐินเลยแวะไปร่วมทำบุญ เจอรถใน club คงเป็นรถที่มาร่วม งานทอดกฐิน รถสวยเงาวับสะดุดตาจนต้องเดินเข้าไปดู ยินดีที่ได้รู้จักครับ

เรายืนกลางรุ่มถ่ายภาพกันไม่นาน ฝนเริ่มลงเม็ดหนาขึ้นเลย รีบเดินทางกลับมายังหน่วย ช่วงขากลับต้องเดินผ่านป่าทึบ และข้ามลำธารเล็กๆอีกเป็น 10 สายสภาพป่าก็เริ่มมืดลงเรื่อยๆทั้งๆที่เพื่งจะเป็นเวลาบ่าย พวกเราเดินกันไวมาก เจ้าหน้าที่เร่งเดินแทบไม่ได้หยุดพักเลย เพิ่งมาเฉลยทีหลังตอนหลุดมาจากป่าทึบช่วงนั้น เจ้าหน้าที่เขาเห็นสภาพป่าแล้วรู้สึกอึดอัดบอกไม่ถูก เขาเลยเร่งพวกเรา อย่างว่าคนที่ใช้ชีวิตอยู่ในป่าเขาอาจจะมี six sense เกี่ยวกับรหัสของป่าที่คนเมืองอย่างเราไม่อาจรู้ได้ เราเก็บภาพเป็นที่ระลึกตรงชายป่า ก่อนกลับไปถึงหน่วย ขากลับเราเดินกลับผ่านไปทางเส้นน้ำตกตะคร้อ น้ำตกวังเหว เหวอีอ่ำ และตาดหินยาว และยังมีอีกหลายน้ำตกที่อยู่บริเวณนั้น ซึ่งเป็นต้นน้ำของแก่งหินเพิง เราอำลาหน่วยตอนประมาณ 6 โมงแวะกินข้าวเย็นแถวตัวเมืองปราจีน ก่อนเดินทางกลับโดยสวัสดิภาพ ขอบคุณเพื่อนสมาชิกที่คอยติดตามชมน่ะครับ เจอกันใหม่ทริปหน้า ซึ่งเป็นทริปเล็กทริปน้อยที่ยังไม่ได้เอาลง และทริปใหญ่ปลายปีนี้ครับ

จุดหมายต่อไปคือน้ำตกตาขนดำ จัดแจงเก็บสัมภาระเพื่อเดินทางต่อ โดยการเดินย้อนกลับไปทางเก่า และข้ามลำธารกลับไปเหมือนเดิม หลังจากนั้นเลาะสำธารไปเรื่อยๆ หลังจากข้ามลำธารมาได้สักพัก check จำนวนดูปรากฎว่าหายไปคนนึง เจ้าหน้าที่เลยออกตามหาเสียเวลาอยู่ เกือบชม.พลัดหลงกันตอนขึ้นจากลำธาร เพื่อนผม "พรานดำ" เดินอยู่กลุ่มแรก เลาะลำธารไป ส่วนกลุ่มผมเดินกลุ่ม 2 เดินตัดทางขึ้นป่าไผ่ แล้วทีนี้ มันเดินอยู่ท้ายสุดกลุ่มแรก ดันทะลึ่งนั่งพัก เพื่อรอกลุ่ม 2 แต่กลุ่ม 2 เดินตัดทางใหม่ทำให้ไม่เจอกัน พอไปตามตัวกลับมาได้ ยังคุยโม้ว่าไม่หลง เพื่อนผู้หญิงแทบอยากโดดถีบ เดินทางกันต่อไป เรื่อยๆ ฝนก็ตกตลอดทั้งวันเป็นอุปสรรคในการเก็บภาพมาก แต่ในที่สุดก็มาถึงจนได้ น้ำตกตาขนดำ เป็นน้ำตกขนาดไม่เล็กมาก เกิดจากการทรุดตัวของแผ่นหิน สูงประมาณ 4 เมตร สภาพน้ำไหลแรงมาก ไม่เหมาะกับการเล่นน้ำ

..เช้าตื่นขึ้นมาอย่างมีความสุข เสียงนกขับขานดังก้องไพร จนไม่อยากลุกจากเปลเลย ช่วงแรกอาจจะร้อนอยู่บ้างแต่พอตกดึกอากาศเริ่มเย็น น้ำตกฟองสบู่ กว้างประมาณ 30 เมตร สูงประมาณ 10 เมตร เล่นน้ำได้แต่ชายขอบเท่านั้น น้ำแรง ตกลงไปมีหวังเรียบร้อย เดินไปชมวิวน้ำตกที่น้อยคนจะได้เข้ามาสัมผัสกันซักหน่อย ซักหน่อย จากการสำรวจจังหวัดปราจีนเป็นจังหวัดที่มีน้ำตกมากที่สุดในประเทศไทย เฉพาะที่ตัวอำเภอประจันตคามมีน้ำตกถึง 17 แห่ง

ถึงจุดตั้งแคมป์แล้ว ตอนแรกจะตั้งใกล้ริมน้ำ แต่กลัวว่าจะไม่ปลอดภัย เพราะฝนตกตลอดมีโอกาศเกิดน้ำป่าได้ จึงเขยิบขึ้นมาตั้งไกลจากริมน้ำหน่อย ทำเลไม่ค่อยดีนักเพราะเต้มไปด้วยฝูงมด ที่ขึ้นมาคอยหาเศษอาหารตลอดเวลา แต่ก็ต้องจำใจ เพราะหาทำเลไม่ได้แล้ว จัดแจงอาหารเย็นเรียบร้อย หาถ่ายภาพพันธ์ไม้รอบๆแค้มป์ที่พัก ไปก่อน เพราะใกล้ค่ำแล้ว พรุ่งนี้เช้าค่อยมาถ่ายน้ำตกกันใหม่

ทุลักทุเลกันพอสมควร แต่ก็ผ่านกันมาด้วยดี

ตลอดเส้นทางเดินส่วนใหญ่จะอยู่ในดงทึบและชื้นแฉะ เพราะมีฝนตกอยู่ตลอดทาง ซึ่งเราหลีกเลี่ยงไม่ได้ถ้าเราต้องการเที่ยวป่าหน้าฝน ส่วนตัวแล้วชอบเดินป่าในขณะฝนตกมากกว่าเพราะมันช่วยคลายร้อนได้มาก ช่วงนี้เริ่มลงไปสู่ลำธารข้างล่างแล้ว เดินเลียบลำธารไปสักระยะเพื่อมองหาบริเวณที่กระแสน้ำไม่เชี่ยวมาก เพื่อที่เราจะข้ามไปอีกฝั่ง ไปได้อย่างปลอดภัย เจ้าหน้าที่จัดการโรยเชือกขึงข้ามไปอีกฝั่งหนึ่ง แล้วให้เพวกเราเดินเกาะเชือกไปเรื่อยๆ

ครั้งนี้เราจะไปเดินป่าหน้าฝนที่เขาใหญ่กัน ด้านบนเขาจะมีน้ำ และป่าเขียวขจี น้ำตกหลากหลาย ครั้งนี้ผมเลือกที่จะไปเดินป่าเขาใหญ่ เส้นทางน้ำตกฟองสบู่ น้ำตกตาขนดำ โดยขึ้นทางด้าน จ.ปราจีนบุรี หน่วย ขญ.10 ตั้งใจจะแอบไปคนเดียวแต่เพื่อนรู้ข่าวซะก่อน เลยขอติดตามมาด้วยอีก 3 คน รวมกับคนอื่นทที่มาแจมอีก 2 เป็น 6 คนนำทริปให้พี่ปอง ใบสน 2 ใบเป็นคนนำทริป เช่นเคย ออกเดินทางเช้าวันเสาร์ แวะซื้อเสบียงทานข้าวแถวเส้นรังสิต-นครนายก ถึงหน่วย ขญ.10 ก็ประมาณสัก 10 โมงกว่า ถึงหน่วยก็จัดแจงแพคของ จัดเป้ ได้พี่เจ้าหน้าที่ 1 คน น้ำทาง พร้อมลูกหาบอีก 2 คน สำหรับคอยดูแล พวกเรา 6 คน เริ่มเดินหลังหน่วย จุดหมายแรกนอนที่น้ำตกฟองสบู่ ระยะทางประมาณ 8 กม. คาดว่าใช้เวลาสัก สี่โมงเย็น น่าะถึงจุดตั้ังแคมป์ หลังจากเดินไปตั้งต้นที่หลังหน่วยไต่ขึ้นเนินไปเล็กน้อยจะเป็นทางราบ เส้นทางส่วนใหญ่ของทริปนี้จะเป็นทางราบและเดินตัดลำธารซะส่วนใหญ่ เลยทำเวลากันได้ดี สภาพป่าช่วงแรกเป็นป่าค่อนข้างรกทึบ เนื่องจากไม่ค่อยมีคนเดินเท่าไหร่ เจ้าหน้าที่นำทางพาเราหลงอยู่หลายครั้ง เพราะไปเดินตามทางช้าง ดีที่มีลูกหาบชาวบ้านที่จำภูมิประเทศได้ดีกว่าเจ้าหน้าที่อุทยานคอยเปิดเส้นทางใหม่ๆให้ เพราะป่าไม้มันขึ้นบังเส้นทางไปหมด หลังจากเดินดงที่ไม่เห็นแสงตะวันมาพักใหญ่ก็ตัดลง ดงหญ้าคาค่อยเห็นท้องผ้าขึ้นมาหน่อย ช่วงดงหญ้าคาจะเป็นทางตัดลงสู่ลำห้วยเบื้องล่าง เมื่อลงมาแล้วจะเป็นดงไม้ไผ่ขึ้นเต็มไปหมด

น้ำตกฟองสบู่ - น้ำตกตาขนดำ การเดินทาง จากตัวเมืองปราจีนบุรีไปตามทางถนนปราจีนบุรี-ประจันตคาม เส้นทางหลวงหมายเลข 3452 ระยะทางประมาณ 16 กิโลเมตร ให้เลี้ยวขวาไปตามทางหลวงหมายเลข 33 จนถึงสี่แยกประจันตคาม แล้วเลี้ยวซ้ายไปตามถนน รพช. หรือจะใช้เส้นทางสี่แยกเนินหอมแล้วเลี้ยวขวาไปตามทางหลวงหมายเลข 33 จนถึงสี่แยกประจันตคาม ให้เลี้ยวซ้ายไปตามถนน รพช. ประมาณ 16 กิโลเมตร และเดินเท้าต่อไปอีกประมาณ 500 เมตร จนถึงตัวน้ำตกตะคร้อ ตรงน้ำตกตะคร้อ จะเป็นที่ทำการของ หน่วยพิทักษ์อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ หน่วยความรับผิดชอบที่ 10 (ขญ. 10) ระยะทางเดินเท้าไปกลับ 16 กิโล ใช้เวลา 2 วัน 1 คืน

คืนนั้นเราหลับอย่างเป็นสุข เพราะมิตรภาพของคนเดินป่าที่หยิบยื่นไมตรีให้แก่กันทั้งคืนจนบรรเทาอากาศที่หนาวเย็นลงไปได้บ้าง ขอลาด้วยภาพนี้ ลาก่อน..ภูสอยดาว มีโอกาสคงได้กลับมาเยือนอีกครั้ง

ชมภาพพระอาทิตย์ตกให้จุใจไปเลย ขอบคุณธรรมชาติที่ยังปราณีอยู่บ้าง

แต่ไม่ได้ไปน้ำตกหลุบพบ เพราะระยะทางมันไกลและชันกว่ามาก เลยแว่บกลับมารอถ่ายภาพ ณ.จุดชมวิวภูสอยดาวอีกครั้ง