innocence_m

เพื่อนๆ ตรวจเช็คอีกครั้งครับ ว่าถูกต้องไหม (ถ้าไม่ถูกต้อง pm มาครับ)

จำนวนการสั่งและโอนเงิน 157 ตัว 

เป็นเงินจำนวน 64,600 บาท (รวมค่าจัดส่ง)

แบ่งเป็น

ค่าจัดส่งรวม 1,750 บาท +(เก๋ออกเพิ่มอีก 50 บาท)

ต้นทุนทำเสื้อ 21,730 บาท (จะปรับราคา นิดหน่อย เพราะมีเสื้อSIZEใหญ่ เพิ่มเติม แต่เฉลี่ยที่ตัวละ140 บาท)
 
ยอดเงินทำบุญ 41,070 บาท 

ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านด้วยครับ  

ราคาคิดตามนี้ครับ
S 14ตัว x120 =1680
M 55ตัว x130 =7150
L 51ตัว x140 =7140
XL 26ตัว x150 =3900
XXL 7ตัว x160 =1120
XXXL 2ตัว x170 = 340
พิเศษ58" 2ตัวx200 =400
= 21,730 บาท

ช่วยดันครับ แสดงตัวหน่อยครับผม

ปิดอัลบั้มได้อารมณ์มากๆ ภาพชุดของเคนเก็บทุกเหตุการณ์ของงานนี้จริงๆครับ 
 
 
มานั่งย้อนดู ภาพชุดสุดท้ายนี้จะเกิดขึ้นไม่ได้เลย ถ้าหากไม่มีน้องๆ TRC มาช่วยคิดเกมส์ เสริมกิจกรรมและนำของเล่นน่ารักๆมาแจก 
 
ถือโอกาสนี้ ขอขอบคุณน้อง TRC อีกครั้งนะครับ หลิว แพรว ก้อย มด กับน้องผู้ชาย ขอบคุณจากใจครับ  พี่ๆ เอนเตอเทนแบบนี้ไม่ไหวกันจริงๆ

เก็บตกสักนิดน่ะครับ 
 

 

 
เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม 

ภาพประกอบจากมหา'ลัยชีวิต 



     "ของเหลือจากคนเมืองอันมีจะกิน เป็นสิ่งมีค่าเหลือหลายสำหรับเด็กที่ไม่เคยได้ใช้ "เงิน" แม้แต่บาทเดียว . . ." คำพูดนี้กลั่นออกมาจากปากของ "พระครูวุฒิธรรมาทร" เจ้าอาวาสวัดโบสถ์วรดิตถ์ วัดแห่งหนึ่งใน อำเภอป่าโมก จังหวัดอ่างทอง … 

ในขณะที่ทุกคนเข้าวัดเพื่อทำบุญหรือหาที่พึ่งทางใจ แต่ ณ วัดโบสถ์วรดิตถ์ วัดเล็กๆ ที่ไม่ค่อยเป็นที่รู้จัก กลับเป็นสถานที่ชุบเลี้ยงเด็กอีกหลายร้อยชีวิต พวกเขาคิดว่า "วัด" คือบ้านที่ให้ชีวิตพวกเขา ให้แหล่งพักพิงอันยิ่งใหญ่ที่สุดที่คนไร้ญาติ ขาดคนเหลียวแล และคนจนเช่นพวกเขาจะได้รับ 

หลวงพ่อพระครูวุฒิธรรมาทร เจ้าอาวาสวัดโบสถ์วรดิตถ์ เล่าถึงความเป็นมาของวัดว่า เมื่อประมาณ 30 ปี ที่แล้ว พวกทหารพรานนำเด็กกว่า 30 คนมาฝากให้ท่านเจ้าอาวาสรูปก่อนดูแล ส่งเงินให้เดือนละ 500 บาท เด็กๆ ที่นำมาฝากส่วนใหญ่เป็นเด็กกำพร้า เพราะพ่อแม่เป็นพวกคอมมิวนิวส์ หลังพ่อแม่ถูกฆ่า ถูกกวาดล้างก็มาขอพึ่งพาอาศัยใบบุญวัดเพื่อให้มีชีวิตอยู่รอด 

"ต่อมาชาวเขาทางภาคเหนือที่มีฐานะยากจนรู้เรื่องก็ส่งลูกๆ มาให้ทางวัดดูแลอีก เขาบอกว่าอย่างน้อยก็ยังดีกว่าอดตายอยู่บนเขา และก็มีมาอีกเรื่อยๆ เกือบทุกจังหวัด จนถึงปัจจุบันก็กลายเป็นกว่า 400 คนแล้ว ก็ต้องดูแลกันไป จำชื่อได้บ้างไม่ได้บ้าง ดื้อบ้างซนบ้าง แต่อาตมาก็ดูแล ไม่ให้ทะเลาะกัน ถ้าทะเลาะกันจะไม่ถามเลยว่าใครผิดใครถูก จะตีทั้งคู่ เด็กๆ เขาก็ซนตามประสาเด็กๆ" หลวงพ่อกล่าว พร้อมด้วยรอยยิ้มเล็กๆ ที่แฝงไว้ซึ่งความเมตตาต่อเด็กๆ 

พร้อมกันนี้ท่านยังบอกอีกว่า ทางวัดก็มีโรงเรียนให้เด็กๆ ได้เรียนหนังสือ เป็นโรงเรียนประจำแต่ก็เป็นไปตามอัตภาพที่จะทำได้ มีตั้งแต่ชั้นระดับอนุบาลจนถึงมัธยมศึกษาปีที่ 6 แต่เด็กเป็นร้อยคนดูแลเด็กก็ต้องไปบิณฑบาตรข้าวของเครื่องเรียนต่างๆ เพื่อนำมาให้เด็กๆ เขาใช้ ส่วนครูที่สอนหนังสืออยู่ที่นี่ก็เป็นระบบกึ่งข้าราชการ มีเงินเดือนมีสวัสดิการให้จากภาครัฐ แต่เงินเดือนจะไม่ขึ้น ที่เขาเสียสละมาอยู่กับเด็กๆ ก็เพราะรัก 

"ทุกวันนี้หลวงพ่อไม่เคยมีปัญหาอะไร มีแต่ทุกข์ ขนาดเป็นพระก็ยังมีทุกข์ ทุกข์ที่ว่ากลัวจะมีไม่พอเลี้ยงเขา จะอยู่กันไปตลอดได้อย่างไร บางคนเรียนจบก็กลับมาช่วย บางคนก็ไม่กล้ามา เขาคงละอายใจตัวเองที่ยังช่วยวัดไม่ได้ เพราะในแต่ละเดือนภาระค่าใช้จ่ายของทางวัด เฉพาะค่าไฟก็ไม่น้อยไปกว่า 3 หมื่นบาท รายได้ก็มาจากการบริจาค ส่วนใหญ่ก็ต้องไปขอบิณฑบาตรเอาปัจจัยบ้าง และของที่บริจาคจะเป็นจำพวกข้าวสารอาหารแห้ง แต่บางทีข้าวสารไม่พอ วัดก็ไปขอหยิบยืมมาจากโรงสี พอมีผ้าป่ากฐินมาวัดก็เอาเงินไปใช้เขา ถ้าไม่มีหรือไม่พอเขาก็ไม่ทวงทางวัด ก็ถือว่าเป็นการทำบุญไป" หลวงพ่อ กล่าว 

... ในขณะที่หลายคนเกิดมาบนกองเงินกองทอง เรียนบ้างเล่นบ้างตามประสา ใช้จ่ายฟุ่มเฟือยตามสมัยนิยม แต่ในวัดเล็กๆ แห่งนี้ยังมีเด็กอีกหลายร้อยชีวิตที่ไม่เคยได้สัมผัส "เงิน" ที่กลายเป็นปัจจัยในการดำรงชีวิต หรือไม่มีเสื้อผ้าใหม่ๆ ดีๆ สวมใส่ 

"ของเก่ามันเก่าที่บ้าน แต่กับเด็กๆ ที่เขาไร้โอกาสมันก็เป็นของใหม่สำหรับเขา แต่ส่วนใหญ่เด็กๆ เค้าก็ดีใจ เราเคยบอกกับเด็กๆ ว่าถ้าไม่มีคนช่วยก็ต้องต่างคนต่างไป เพราะญาติโยมที่มาก็ไม่เยอะมาก แต่แค่เงินทำบุญหาได้เดือนชนเดือนก็พอใจแล้ว ไม่ได้หวังอะไรมาก ส่วนใหญ่คนที่มาบริจาคเค้ามาเอง มาแบบปากต่อปาก วัดไม่เคยออกไปโฆษณาทางไหน ของบริจาคอยากจะบริจาคเสื้อผ้า ของเล่น อะไรก็เอามาบริจาคได้ อาหารแห้ง ถ้าเหลือใช้ไม่รู้จะทิ้งที่ไหน ก็เอามาได้" เรียกได้ว่า ทุกคำพูด ทุกลมหายใจเข้าออกของหลวงพ่อพระครูวุฒิธรรมาทร จะคิดคำนึงถึงปากท้องของชีวิตน้อยๆ ที่ต้องเลี้ยงดูอยู่เสมอ 

"การกินเป็นสิ่งสำคัญต้องมาก่อนอย่างอื่น เด็กๆ ต้องกินแล้วค่อยร่ำเรียน ยังไงก็ต้องให้เค้ามีกิน ถึงจะไม่ดีตาม แต่ก็ต้องได้กิน ทุกวันนี้กลัวอย่างเดียวคือวันข้างหน้าจะมีไม่พอให้เค้ากินเค้าใช้" หลวงพ่อ กล่าวความทุกข์ที่เป็นกังวลใจ พร้อมๆ กับฝากถึงคนที่มีโอกาสว่า "กว่าพ่อแม่จะเลี้ยงมาได้ กว่าจะเติบโตมาเป็นคนได้ มันสุดแสนจะยากลำบาก ยังมีชีวิตก็ยังมีโอกาส อย่าไปคิดสั้นชีวิตมันยังต้องต่อสู้กันต่อไป" 

บางสิ่งบางอย่างคนที่มีเพียบพร้อมอาจจะมองเป็นเพียงแค่เศษขยะ เป็นของเหลือกินเหลือใช้ แต่ในทางตรงกันข้าม สิ่งของเหล่านั้นอาจจะช่วยประทังชีวิตเล็กๆ ให้อยู่ต่อข้ามพ้นไปในอีกวัน ... 

ภาพสวยมากเลยครับพี่ ฝีมือสุดยอด
 
ไม่ทราบว่ารับผมเป็นศิษย์ด้วยได้ไหมนี่ อิอิ

อิ่มบุญครับๆ

ขอบคุณสำหรับภาพบรรยากาศนะครับ
 
ดูแล้วอบอุ่นดีจัง

ขอบคุณสำหรับภาพบรรยากาศนะครับ
 
เสียดายไม่ได้ไป T T
 
แค่ฝากของไปให้น้องๆก็มีความสุขแล้วครับ

ผมก็ได้อ่านมานะครับ แต่บางทีคนเราก็ต้องแยกให้ออก
 
ระหว่างสินค้า กับ บริการนะครับ ในที่นี้ เกี่ยวกับการบริการล้วนๆเลย
 
พนักงานมีสิทธิ์ทำอย่างงี้กับเครื่องของลูกค้าได้อย่างไร
 
และทางผู้ใหญ่เองก็ทำไม่ถูก ยังจะคอยช่วยปกปิดความผิด เฮ้อ
 
ปล.ช่วงแรกผมก็อยากได้โน๊ตสอง (แต่ไม่มีตัง เลยติดโรคเลื่อนต่อไป)
 
แต่ตอนนี้เห็นลูเมีย กับ เน็กซัสสี่ น่าสนมากๆ อิอิ

จริงๆไม่น่ามีการถ่ายคลิปมาลงเลย
 
สังคมมันเสื่อมก็เพราะเราใช้สื่อพวกนี้ไม่ถูกวิธีอะครับ
 
สื่อพวกนี้มันกระจายไปได้รวดเร็ว เด็กรุ่นใหม่มันมาดู
 
มันก็เอาไปเป็นตัวอย่าง คนเราก็แปลกนะ มีการศึกษาที่สูง
 
แต่กลับไม่ใช้ความรู้และสติปัญญาในการคิด สงสารประเทศไทย

ช่วยดันครับผมๆๆๆๆๆ

คุยกับเค้าแล้วครับ เคลียร์เรียบร้อยครับ
 
เป็นการเข้าใจผิดเล็กน้อย ซึ่งผม ผิดเองครับใช้คำพูดไม่ดีกับเว็ปเก่า
 
และคำพูดบางประการกับคนในคลับใต้ เป็นการยืนยันครับ ผมไม่ได้มีเจตนาในการดูหมิ่นคนใต้ในการแต่งรถด้วยกันเลย
 
ยังไงถ้าทำให้โกรธหรือโมโหประการใด ขอโทษด้วยนะครับ
อ รูฟ

โดนมาเหมื่อนกัน ครับ ลำปาง-เชียงใหม่ 128กม./ชม. โดนไป 400 บาท กลับมาจ่ายที่ ทางหลวง ลำปาง ได้รับใบเสร็จ เรียบร้อย
ปรกติ เค้าให้ขับได้ไม่เกิน 90 กม./ชม. แต่ทางหลวงให้ได้ 120 กม./ชม. ครับ
ไม่ได้ว่าผมเป็นคนดีอะไรนะครับ เพียงแต่ว่า ทำผิด ก็ว่าไปตามผิด

ยินดีด้วยนะครับ แล้วก็ขอให้เดินทางปลอดภัยนะครับ
 
ปล. พี่ทอม ใจดี สปอต กทม มากๆ ฮ่าๆๆๆๆ

สุดยอดเลยครับพี่ทอม งานหน้าถ้าเหลือผมขอบ้างน้า อิอิ

ยินดีนะครับ อย่าได้ถือเป็นความใจดี สปอร์ตอะไรเลยคับ
 
มีเยอะเกินใช้ ก้อแบ่งๆกันไปครับ สังคมเราเป็นสังคมแห่งการแบ่งปันเนอะ

คนชั่วคนเลว ก็ยังคงลอยนวลต่อไป อาเมน = ="

ถ่ายภาพสวยมากครับ รับผมเป็นลูกศิษย์หน่อยครับ อิอิ

ใครลองแล้วรายงานด้วยครับ อิอิ

มันแสดงความเป็นเจ้าของไว้ก่อน

ถ้าไม่โพสต์..อาจจะโดนแบน
 
จัดมาด่วนๆ ครับ

Civic เป็นรถช่วงล่างกึ่งสปอร์ต ซึ่งจะให้ความรู้สึกกระชับและมั่นคง
มากกว่าความนุ่มนวลนะครับ การแก้ปัญหา ก็คงไม่พ้นการปล่อยลมยาง
ให้เหลือ 28 แต่ไม่ควรให้ต่ำกว่านี้ เพราะหากวิ่งทางไกล
อาจจะทำให้โครงสร้างยางร้อนจนระเบิดได้
 
แต่ความนุ่มนวลแบบนี้ก็ต้องแลกด้วยการกินน้ำมันที่เพิ่มขึ้นด้วยครับ
 
ความนุ่มนวล กับ เสถียรภาพในความเร็วสูงนั้น
ไม่มีทางมาพร้อมกันได้ครับ ถ้าเน้นนุ่มนวลสงสัย
ต้องหันไปคบพี่โตโยต้าซะแล้วล่ะครับ

นี่แหละครับ ประเทศเราไม่ก้าวไปไหนสักที
 
มัวแต่ขัดขากันเรื่องผลประโยชน์ ประเทศไทยถอยหลังลงคลอง T T

เอ่อ แน่ใจหรือเปล่าครับว่ามาเล่นบอล = ="
 
เห็นอย่างงี้แล้ว เฮ้อ ประเทศไทย

thailand only